Ove nedelje preporučujemo komediju NA TRAGU i monodramu NENAPISANA PISMA
SREDA, 11. NOVEMBAR 20.00 SATI
NA TRAGU, tekst Nikola Milojević, režija: Aleksandar Lukač
Predstava koja govori o pozorišnom svetu iza scene. Pisac teksta, Nikola Milojević i sam glumac, publici predočava sve ono što se dešava tokom nastajanja pozorišne predstave. „Na tragu“ publici predstavlja sve predstave koje se događaju u jednom pozorištu tokom nastajanja pozorišnog komada.
Predstava je nastala u koprodukciji Kraljevačkog pozorište i Knjaževsko-srpskog teatra „Joakim Vujić“ iz Kragujevca. U predstavi igraju: Miloš Krstović, Svetlana Milenković, Predrag Pavlović, Čedomir Štajn, Biljana Talić, Avram Cvetković, Zoran Milić, Milan Stolić. Režiju potpisuje Aleksandar Lukač, scenografiju Ana Kolbjanova, kostimografiju Jelena Janjatović, scenski pokret Miodrag Krčmarik, kompozitor je Nikola Dragović, a za dizajn svetla bio je zadužen Radomir Stamenković.
PETAK, 13. NOVEMBAR, 20.00 SATI
NENAPISAMA PISMA, TEKST Milkica Miletić, režija: Nataša Radulović
Monodrama o životu slavne slikarke Nadežde Petrović. Predstavu je po tekstu Milkice Miletić, režirala Nataša Radulović, a tumečenje lika slikarke, humaniste i rodoljuba poverena je Vanji Milačić, glumici posebnog pozorišnog dara i energije koja gotovo dve decenije ne prestaje da iznenađuje publiku bogatstvom glumačkog talenta.
Nenapisana pisma je priča smeštena je u Srbiju, na kraju devetnaestog i početak dvadesetog veka u kojoj se, kroz mešavinu turskog nasleđa, tek u naznakama prepoznaje
evropski demokratski duh u nastanku nejakog građanstva. U građanskoj porodici učitelja slobodno ručnog crtanja, Mite Petrovića i Mileve Petrović, stasava nesputano, Nadežda Petrović, najstarije od devetoro njihove dece. Njen talenat roditelji rano prepoznaju i omogućavaju joj da slikanje uči kod najboljih slikara tog vremena, Đorđa Krstića i Kirila Kutlika. Prelomni trenutak u životu mlade slikarke je kada shvati da su njene najtananije emocije predmet trgovine njenog verenika i nesuđene svekrve, koji od njenog oca, uz nju, traže miraz. Potom se posvećuje svom radu. Školuje se u Minhenu i Parizu. Neprestana žeđ znanjem i posvećenost umetnosti, daju joj snage za borbu i iscrpljujuće prepiske sa državnim službama i ministrima, prvo za najskromnija sredstva za školovanje, kasnije za iole ravnopravaniji položaj umetnika i žena uopšte. Njena prepiska sa roditeljima, sestrama, prijateljima, naročito Meštrovićem, dirljivo svedoči o emotivnim i ljudskim nedoumicama ove čudesne heroine, toliko važne i blistave u kolektivnom pamćenju srpskog naroda.
