U Galeriji Kulturnog centra Ribnica izložba „Staza bez kraja“
U sredu 30. oktobra, u 18.00 sati, u Galeriji Kulturnog centra Ribnica biće otvoren izložba „Staze bez kraja“ Miodraga Mikana Kojića
Miodrag Kojić rođen je 1984. godine u Kraljevu.
Diplomirao je na Visokoj politehničkoj školi, odsek za dizajn, 2012. godine. Izlagao je na više samostalnih i kolektivnih izložbi. Učesnik je brojnih likovnih kolonija i „graffiti” festivala.
Pored slikarstva bavi se crtanjem grafita. U Kojićevom stvaralaštvu prepliću se slikarstvo i umetnost crtanja grafita.
Planine kao izazov, kao metafora, kao asocijacija, kao inspiracija, kao cilj, kao kreacija i re-kreacija prirode glavni su motiv serije slika i crteža Miodraga Kojića. Slike i crteži nastali su tokom sedmogodišnjeg istraživanja i ispitivanja prirode. Neke posećene i osvojene, neke rekonstruisane u unutrašnjem sagledavanju sećanja i proživljenog iskustva umetnika. Asocijativne kompozicije na ovim delima posmatraču nude viziju prirode, dok apstraktne forme od njega iziskuju preispitivanje i traženje odgovora na pitanje šta je to pred njim? Odgovor je da je prvi utisak lični, umetnikov, a druge odgovore posmatrač može da nađe u sebi formiranjem ličnih aluzija i da na taj način upotpuni delo pred sobom.
Motiv je planina, prikazana kombinovanom tehnikom, gde je na nekim slikama oponašanje prirode prikazano linearnom perspektivom, dok na drugim, a u maniru Kojića, navedeni motiv je rešen plošno, dvodimenzionalno, gotovo grafički poput plakata. Boje na ovim slikama i crtežima slede sličan manir, negde oponašaju prirodu, a na drugom mestu su imaginarne, fovističke i monohromne sa akcentima osnovnih boja. Na svakoj slici dominiraju sučeljene horizontale i vertikale koje reljefno nanesenim bojenim površinama prenose na nekim delima nemir, čak i ekspresionističku teskobu, a na drugim spokoj i iskonsku vezu sa prirodom i bekstvom od užurbanosti urbanizacije. Kojić nam svojim delima iz serije slika sa motivom planina pokazuje sva lica prirode, ali ne kopirajući viđeno, već prikazujući promišljeno.
Suočeni smo sa planinama nastalim u misaonom vrtlogu umetnika, redefinisanim oblicima prirode koji su iz realnog sveta smešteni u prostor umetničkog dela. Asocijacija prirode nam je prenesena kao izazov pred kojim možemo da se osećamo mali, ali ukoliko se udubimo i tumačimo Kojićevu nameru, možemo se preko ovih slika empirijski približiti „stazi bez kraja“ gde cilj deluje nedostižno, ali prvi korak koji se načini možda je put ka vrhu.“
Marija Đoković, diplomirani istoričar umetnosti
